Cousewijne, verjaardag and goodbye.....

Hey lieve mensen,

Hier weer een berichtje vanuit het bewolkte Suriname. Het zal waarschijnlijk één van m’n laatste berichten zijn, die ik hier achter mijn bureautje typ. Het is vandaag zondag 14 december 2008 en ik heb precies nog 5 dagen te gaan in een land waar ik mij kostelijk heb geamuseerd. Maar om het verhaal geen droevige wending te geven, zal ik eerst maar eens beginnen met de leuke dingen die ik heb mee gemaakt in de afgelopen 2 weekjes.
In het weekend van 5 tot en met 7 december zijn we met een aantal huisgenoten weer op trip geweest naar Cousewijne. Cousewijne is een beschermd gebied van Stichting Natuurbehoud Suriname (stinasu). We zouden daar 2 nachten blijven en gewoon lekker genieten van de natuur.
We vertrokken op vrijdag middag rond 5 uur. Ruben kwam ons halen en we gingen eerst op weg naar Lelydorp om de jeeps te gaan halen bij Larry…Maar goed eer dat iedereen er was en de mensen verdeeld hadden in de auto konden we eindelijk vertrekken. Nou ja dat dachten we in ieder geval :D We waren net vertrokken richting tankstation om diesel te kopen en te tanken, maar door één of andere crisis is de diesel erg schaars op dit moment dus moesten we naar een ander tankstation…en dat vond de auto toch niet echt leuk…en hij hield er dus mee op. Hebben we daar zeker ander half uur langs de weg gestaan eer dat de auto weer gemaakt was…nou goed na anderhalf uur en een maaltijd van naskip verder konden we eindelijk op weg naar de plaats van bestemming. Maar goed, onderweg maakte de auto een lawaai van jewelste dus weer stoppen en we waren pas een half uur verder….wat bleek, uitlaat kapot, hij was gewoon doormidden. Maar met wat ijzerdraad en de handige handen van Ewald was dat zo gemaakt, en nu kon de humoristische reis weer beginnen. Verder verliep de heenreis prima en rond 11 uur kwamen we dan eindelijk aan op het kamp. Je merkt wel dat dit kamp van een stichting is, het was echt een heel mooi park, je kan kiezen tussen hutten voor je hangmat of een huisje met bedden, maar wij hadden gekozen voor de hangmatten…Nou goed die avond weinig gedaan, nog lekker Souto soep gegeten en gezellig bij elkaar gezeten en ja lieve tante Ingrid, de fles Borgoe kwam ook weer te voorschijn, dus hebben er weer een leuk feestje van gemaakt ;) In de ochtend werd ik pas om kwart over 9 wakker gemaakt door m’n lieve prescilla iedereen was al wakker, maar de stretcher sliep zo lekker…..Nou goed na een lekker ontbijt gingen we met de boot het water op om ergens te gaan vissen…Nou en toen begon de ellende opnieuw…die boot was zo lek als een gieter…dus met man en macht de boot leeg hozen met afgesneden flessen, werkelijk wat heb ik me kapot gelachen ondanks ik die rot boten ontzettend eng vind! Op een gegeven moment toch maar ergens gestopt omdat het water er zo snel in liep en wij het niet in dat tempo eruit kregen. En ja in principe leek het ook wel een leuke plek om te gaan vissen…Nou na ongeveer 15 minuten was de boot helemaal onder water en waren wij “gestrand” ergens in het bos. Dus dan maar hengelen, Eline had als eerste en als laatste beet, maar omdat ze de vis zo klein vond had ze ‘m maar weer terug gegooid…..nou daar ging ons aas dan….Na een half uurtje vissen en nog steeds niets gevangen kwamen toevallig Larry, Ruben en Don langs, in de eerste instantie begonnen ze ons gewoon uit te lachen, maar in overleg gingen zij terug naar het kamp en kwamen terug met een andere boot….maar geloof me na 2 uur daar wachten waren ze er nog steeds niet. Dus zijn ze van alle ellende maar weer de boot gaan leeg hozen. Zodra hij leeg was zijn we in 2 groepen terug gevaren naar het kamp! In de middag weinig gedaan, lekker rond gehangen op ’t kamp en ik ben nog even gaan vissen met Rudie en Ewald…en na vele pogingen is het me dan toch eindelijk gelukt en heb ik een vis gevangen :D Geen vis waar je met het hele gezin van kunt eten, maar het gaat om het idee hé.
Tegen de avond aan zijn we nog lekker naar een kreek geweest waar we konden zwemmen in ijs, ijs, ijskoud water…Die avond ben ik lekker vroeg gaan slapen, andere gingen nog kaaimannen spotten maar na 3 keer heb ik dat ook wel weer gezien, en leek het me verstandig dat ik gewoon op tijd m’n bed in dook! De zondag was jammer genoeg een sombere dag, het heeft de hele dag alleen maar geregend (regenseizoen). Dus hebben geen leuke dingen kunnen doen. Rond 4 uur zijn we weer vertrokken richting stad, en dat zou eigenlijk ongeveer 3 uurtjes duren. Maar uiteindelijk werden dat er 5 omdat onderweg 2 auto’s kapot gingen..maar dat verhaal zal ik jullie sparen ;)
Officieel was dit nu m’n aller, aller, aller laatste trip naar het binnenland. En zo’n gevoel had ik er ook echt bij. Alles wat je nu doet is de laatste keer (voor nu dan). En zo’n gedachte in je hoofd is echt niet fijn. Ik moet zeggen dat ik terug kijk naar een onwijs super leuke, te gekke tijd met de reisleiders die een plekje in m’n hart hebben veroverd….
Maar goed, we zijn er nog niet. Want de dag waar ik het hele jaar naar uitkijk en de mensen in mijn omgeving helemaal knettergek mee maak was ook aangebroken….en voor de mensen die het niet weten :
IK WAS JAAAAAAAAAAARIGGGGGG !!!!!!!!!
En wel op donderdag 11 december, het leuke was dat ik dit keer samen jarig was met Lineke. Ik werd dit jaar alweer 23 en Lineke 20, dus one big party…. Ik had die dag lekker vrij en Lineke moest helaas werken tot 3 uur. Nou goed dat was nog te doen. Ik was al lekker vroeg wakker en Mir was de eerste die me belde…Het enige waar Mir het de hele week over had was dat ik die dag tussen 10 en 11 thuis moest zijn. Geen idee wat er ging komen en dacht eigenlijk dat het weer zo’n flauw grapje zou zijn. Maar in tegendeel, stipt om 11 uur werd er getoeterd voor het huis, dus ging ik maar even kijken;)
En wat bleek, bakkerij hollandia kwam een taart bezorgen, een taart die ik had gekregen van m’n ouders, Mir, Nicole, Roger en Lieke…en echt waar ik vond het een super leuke verassing…En vanaf dat moment voelde ik me ook echt jarig. In de middag kwam Lineke ook thuis van d’r werk en kreeg ik nog bezoek van mensen die ik in het ziekenhuis heb leren kennen. Dus tijd om de taart aan te snijden. En aangezien Lineke 20 werd en ze constant bezig was dat ze geen tiener meer was, mocht ze van mij voor de allerlaatste keer de kaarsjes op de taart uitblazen :D Verder hebben we in de middag lekker bij elkaar gezeten en Lineke en ik hadden voor elkaar een cadeautje gekocht…ik kreeg een mooie kalender van Suriname en voor Lineke had ik een truitje gekocht. Rond half negen zijn we met ongeveer 20 mensen lekker gaan uit eten bij Sarinah, dit is een Indisch restaurant en dat heeft ons prima gesmaakt. Na het eten zijn we nog even bij Menno en Wouter geweest, want zij wonen om de hoek bij Sarinah. Waar we gezellig bij elkaar hebben gezeten en hebben gewacht tot dat het tijd was om richting Havannalounch te gaan. En toen kon het feest echt beginnen. Daar gingen we dan, met ons feesthoed op. En het was echt een avond die ik nooit meer zal vergeten. We hebben de hele avond gedanst, gezongen en gedronken. Iedereen had het naar z’n zin en dat was fijn om te zien. Kijk maar eens bij de foto’s want die zeggen genoeg over het top feest!!!!

Maar goed buiten de leuke dingen breekt er nu een iets minder leuke tijd aan, de tijd om weer richting Groët Ghen Heij te gaan…tot op de dag van vandaag heb ik nog niet echt héél veel zin om naar huis te gaan, maar goed ik zal toch echt moeten. En echt waar die 4 maanden zijn echt omgevlogen…als ik dit van te voren had geweten was ik nog langer gebleven!

Want op 23 augustus 2008 vertrok ik voor 4 maanden naar Suriname, dan sta je daar….op schiphol met een knoop in je maag. Een knoop met ….spanningen van de reis en wat er komen gaat, maar ook spanningen met de gedachte dat je daar 4 maanden zit, zonder je papa & mama, m’n zusjes, Lieke, patrice &co, en nog veel meer mensen. Maar al een week na aankomst voelde ik me zo op m’n plek hier. Mensen zijn sociaal, je legt hier zo snel contacten. En ja dan niet te vergeten m’n huisgenootjes, als ik het nu allemaal bekijk hebben wij echt geboft met elkaar. Zeker zijn er wel eens momenten dat je elkaar de koppen kunt inslaan. Maar er zijn ook momenten geweest waar iedereen voor elkaar klaar stond…de dip momenten en dan bij ons in huis zeer zeker de Denque momenten ;) En ik vind het verschrikkelijk als ik eraan denk dat het nog zo lang gaat duren eer dat we elkaar weer kunnen zien en alles weer kunnen delen met elkaar. De hele week loop ik al afscheid te nemen van mensen, en seryusu wat kan ik dat toch slecht. Iedere avond maar weer laat ik wel een traan…omdat ik dit ontzettend mooie land, met een onwijs mooie omgeving super super maar ook echt super veel ga missen…Ik kijk terug naar een tijd met veel nieuwe kansen die ik heb gehad en de vele leermomenten die ik heb ontdekt tijdens mijn stage. Ik ben niet open geweest over mijn stage maar dit komt gewoon om dat ik er meer van had verwacht. Maar ook buiten het feit dat de werkplek niet echt hbo-bevoegd was heb ik er wel van genoten. Er zijn toch een hoop dingen die me zijn opgevallen en waar ik zeker nog met Joni en Maike mee aan de slag wil. Ik heb dingen van hen geleerd en zij ook weer verschillende dingen van mij. En dat is een fijn gevoel als ze iets van je aannemen. Maar goed lieve mensen, ik roep al de hele week : “er is een tijd van komen, en er is een tijd van gaan”. En helaas is dat laatste gedeelte nu voor mij aangebroken….ik heb nu nog 5 dagen te gaan, en in die 5 dagen ga ik lekker genieten. Ik ga nog lekker een nachtje slapen op Overbridge, hopen dat ik nog wat kleur krijg, want als ik zo terug kom denken jullie dat ik echt op de hei heb gezeten…en donderdag en vrijdag staan in het teken van lekker feesten met elkaar!!! Lekker uit eten en de omgeving voor de laatste keer onveilig maken. Dit doe ik niet alleen maar met de mensen die ik 4 maanden om me heen heb gehad, de mensen die een plekje in mijn hart hebben veroverd….En dat plekje zal ik voor altijd koesteren, met de herinneringen die ik van jullie en van het land heb…..
Suriname en m’n mati’s hier…..bedankt voor de ontzettend mooie en gezellige tijd die ik hier samen met jullie heb gehad…..

Een super, super, super dikke kus voor jullie allemaal, en sowieso tot gauw want ik ga zeer zeker terug komen!!
-xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx- Irripirri vanuit Paramaribo ;)